Aesopus was de beroemde dichter der Oudheid, aan wien bij uitnemendheid de kunst wordt toegekend, om lessen van levenswijsheid in den aantrekkelijken vorm van fabelen en gelijkenissen te kleeden. Hjj leefde in de 6de eeuw vóór den aanvang onzer jaartelling en was een tijdgenoot der 7 Wijzen. Zijne geheele levensgeschiedenis ligt zoozeer in nevelen verscholen, dat het gevoelen van sommigen, die zijn naam als het algemeen eigendom van een aantal volksleeraars beschouwen, nog niet voldoende is wederlegd. In allen gevalle moeten de bijzonderheden, die de Constantinopolitaansche monnik Maximus Planudes in de 14de eeuw over hem heeft medegedeeld, bij voorbeeld, dat hij mismaakt was, als verdichtselen aangemerkt worden.
Op het gezag van klassieke schrijvers berusten daarentegen de berigten, dat Aesopus geboortig was uit Phrygië, hoewel ook Thracië, Samos en Lydië als zijne geboorte-streken worden vermeld, — voorts dat hij als slaaf verschillende meesters heeft gediend, en dat de laatste van deze hem de vrijheid geschonken heeft, — dat hij in groot aanzien stond bij Croesus, koning van Lydië, die hem met belangrijke zendingen belastte, en dat hij op eene van deze, afgevaardigd naar Delphi, daar ter plaatse vermoord is door de priesters, die zich door hem beleedigd achtten. De fabels van Aesopus waren vermoedelijk enkel door mondelijke overlevering bekend: zij worden vermeld in den Phaedo van Plato, waar Socrates zegt, dat hij eenige fabelen van Aesopus in verzen heeft gebragt. Er bestaat eene verzameling van Babrius in choliamben (kreupele jamben), die later in proza werden omgezet. Ook is er in proza eene verzameling van 40 fabelen van Aesopus van den sophist Aphthonius van Antiochia, en eene andere van den rhetor Themistius. De hedendaagsche uitgaven der fabelen van Aesopus zijn ontleend aan de verzameling van Planudes. Merkwaardig is de overeenkomst van sommige dier fabelen met die van een Arabischen wijsgeer, Lokman genaamd. Men raadplege het artikel onder dien naam.
Voorts kent men Claudius of Clodius Aesopus, den tijdgenoot en vriend van Cicero. Deze laatste ontving van hem onderrigt in de uitspraak en het gebarenspel. Deze Aesopus was een beroemd tooneelspeler, die zich vooral in tragische rollen onderscheidde.
Eindelijk was een zekere Aesopus, ook Callisthenes genaamd, de schrijver van eene met fabelen doorweven levensgeschiedenis van Alexander de Groote. Zij werd door Julius Valerius uit het Grieksch in het Latijn overgebragt en behoorde tot de geliefkoosde lectuur in de middeleeuwen.
