Rudolf falb

betekenis & definitie

bekend door zijn theorie der aardbevingen en zijn weervoorspellingen, geb. 13 April 1838 te Obdach in Stiermarken, Oostenrijk, studeerde te Graz in de theologie (r.-kath.), werd tot priester gewijd, bekleedde eenigen tijd een geestelijke bediening, werd later onderwijzer, studeerde te Praag nog in wiskunde, natuurkunde en sterrenkunde en te Weenen geologie, en ging in 1872 tot het protestantisme over. In 1868 richtte hij het populairastronomisch tijdschrift „Sirius” op; vervolgens verscheen zijn Grundzüge zu einer Theorie der Erdbeben und Vulkanausbrüche (Graz 1870), en zijn Gedanken und Studien über den Vulkanismus (1875). 1877—80 deed hij ten behoeve zijner archeologische studiën een reis door Amerika, en vestigde zich in 1887 te Leipzig, later te Berlijn. Aangaande zijn aardbeving-theorie, zie Aardbeving; omtrent zijn kritieke dagen, zie ald. In wetenschappelijke kringen heeft men tot heden weinig aandacht geschonken aan F’s theoriën. Van zijn geschriften zijn nog te noemen: Sterne und Menschen (Weenen 1882), Von den Umwälzungen im Weltall (1881), Das Land der Inka in seiner Bedeutung für die Urgeschichte der Sprache und Schrift (Leipz. 1883), Wetterbriefe (1883), Das Wetter und der Mond (21892), Uber Erdbeben (1895), Kritische Tage, Sintflut und Eiszeit (1895). Verder geeft F. jaarlijks een „Kalender der kritischen Tage mit Bezug auf Witterungserscheinungen, Erdbeben und Schlagwetter” (Weenen) uit.