bn. bw. (-er, -st), onbehoorlijk, vlomp : een onhebbelijk stuk kalfsvlees;
— onbeschaafd, ongemanierd: een onhebbelijke uitdrukking;
— onbeschoft, brutaal: die man is altijd onhebbelijk;
— bw. ongepast, ongemanierd : zich onhebbelijk gedragen; onhebbelijk vloeken; ik héb me onhebbelijk driftig gemaaid; een onhebbelijk lange neus, zeer lang.
ONHEBBELIJKHEID, v. (...heden).
