Ondraaglijk bn. bw. (-er, -st), niet te verdragen : een ondraaglijke stank; eene ondraaglijke hitte; dat maakte de Fransche dwingelandij nog ondraaglijker; het was gisteren ondraaglijk warm; (van pers.) onuitstaanbaar : zij had eene ondraaglijke nuf kunnen worden; hij heeft eene ondraaglijk trotsche familie.
ONDRAAGLIJKHEID, v. (ook) (mv. ...heden), iets wat niet te verdragen is.
