Gepubliceerd op 01-11-2018

Onderbreking

betekenis & definitie

v. (-en), tusschenbeide komende verhindering, verstoring, afbreking: deze zaak is ernstig en duldt geene onderbreking of verstrooidheid;

— het verstoren van iemands spreken door hem in de rede te vallen : hij scheen min of meer gestoord over de onderbreking zijner rede;
— (in toepassing op woorden, die men zelf spreekt of voorleest) staking, tusschenpoos, doordien men zijne rede middenin afbreekt, onverwachts ophoudt met spreken: hij las met veel moeite en met talrijke onderbrekingen wat er op het papier geschreven stond.