Wat is de betekenis van onderbreking?

onderbreking - Zelfstandignaamwoord 1. een tijdelijk staken van activiteit door een onverwachte gebeurtenis ♢ Een onderbreking verstoorde de vergadering. 2. een kort ophouden van bezigheden als pauze ♢ Het toneel herbegon na een korte onderbreking tijdens dew...

onderbreking - zelfstandig naamwoord uitspraak: on-der-bre-king 1. het afbreken of laten stoppen ♢ hij heeft urenlang, zonder onderbreking, staan praten 2. uitroep of opmerking waarmee je iemand onderbreekt ...

onderbreking - Te gebruiken in de betekenis van afgebroken, geïnterumpeerd. Gebruik 'gebroken' in de betekenis van beschadiging.

...

v. (-en), 1. het onderbreken; zonder onderbreking, aan één stuk door; 2. keer dat iets onderbroken wordt.

Adjectief: afgebroken, gebroken, onsamenhangend, los, abrupt, discontinu. Werkwoord: aaneenhangen als gekapt stro (als droog zand), loszitten. Naamwoord: onderbreking, afbreking, tussenkomst, ophouding, leemte, gaping, lacune. Causatief: ophouden, afbreken, onderbreken, tegenhouden.

v. (-en), tusschenbeide komende verhindering, verstoring, afbreking: deze zaak is ernstig en duldt geene onderbreking of verstrooidheid; — het verstoren van iemands spreken door hem in de rede te vallen : hij scheen min of meer gestoord over de onderbreking zijner rede; — (in toepassing op woorden, die men zelf spreekt of voorleest) st...