ERNSTIG, bn. bw. met ernst, in ernst: meent gij dat ernstig ?; ernstig studeeren; een ernstig beoefenaar der Fransche taal;
— door ernst (in de verschillende bet.) gekenmerkt: een ernstig verwijt; ernstige grieven; een ernstige strijd; ernstige tijden; een ernstig gelaat; ernstige dichtstukken;
— kijk toch niet zoo ernstig, zoo strak;
— een ernstig woord met iem. spreken, hem nadrukkelijk op iets verkeerds wijzen;
— eene ernstige ziekte, zwaar, gevaarlijk; (ook) een ernstige zieke; hij is ernstig ziek. ERNSTIGHEID, v.
