bn. bw. (-er, -st),
1. niet kunnende vermeden of verzuimd worden: noodzakelijke bezigheden; een noodzakelijke reden; — (als bw.) ik moet noodzakelijk op reis;
2. volstrekt nodig voor het bereiken van zeker doel, onmisbaar, vereist: krijgstucht is in een leger noodzakelijk;
3. onvermijdelijk moetende gebeuren: een noodzakelijke gevolgtrekking; dat is een noodzakelijk kwaad, waaraan niet (of uiterst moeilijk) te ontkomen is.
