oorspronkelijk voedselarme, meestal ondiepe zoetwaterplas gelegen op voedselarme hogere zandgronden. Een ven komt meestal voor op een plaats waar zand is uitgestoven tot onder het grondwaterniveau.
Sommige vennen zijn ontstaan in laagten waar water is blijven staan, omdat er een ondoordringbare laag in de bodem zit (b.v. een leemlaag). Vennen zijn in het algemeen voedselarm en bevatten dan een aan deze omstandigheden aangepaste flora en fauna, zoals veenmossen, oeverkruid, enkele soorten blaasjeskruiden, diatomeeën, waterkevers en libellen; er komen geen vissen voor. Enkele soorten amfibieën, waaronder de heikikker, gebruiken een ven als broedplaats.Vennen worden bedreigd door drooglegging, ontwatering, vuilstort, verontreiniging, bemesting, recreatie en verontreinigd regenwater. Sportvissers strooien expres kunstmest in het water, waardoor de groei van waterplanten toeneemt en vissen kunnen worden gehouden. Aangezien de voedselrijkdom is toegenomen, kunnen de aan voedselarme omstandigheden aangepaste flora en fauna zich niet meer handhaven. Een vergelijkbare situatie ontstaat er bij een ven als een broedkolonie kokmeeuwen zich daar vestigt.
Door alle bedreigingen is het aantal oorspronkelijke vennen sterk afgenomen. Het is dus van groot belang dat de resterende vennen worden beschermd; dit kan men realiseren door ze als natuurreservaat of -monument aan te wijzen. Tegen verontreinigd regenwater zijn vennen echter moeilijk te behoeden. (Afb. p.462)
