(Iem., iets) identificeren. Het was zogoed als zeker dat men het wapen toch vroeg of laat vinden en vereenzelvigen zou, herhaalde hij voortdurend, en reeds bij de eerste ondervraging klapte hij er zich dan in, WEYTS 1950, 172.
Lijk op spoor te Antwerpen vereenzelvigd, Limburg 31/8/1976.
Het onderzoek naar de bende bracht het gerecht op hun spoor te Menen, alwaar de plaatselijke rijkswacht erin slaagde hen te vereenzelvigen, Nieuwsblad 20/6/1977.
Opm.: In de standaardt. wel in de bet.: twee dingen als een en hetzelfde beschouwen; ook wederk.: zich vereenzelvigen met -, zijn persoon in de plaats stellen van -.
Afl.: vereenzelviging, vaststelling van de identiteit (van een pers. of zaak), indentificatie (Ieder persoon die enige nuttige inlichting ter vereenzelviging van het slachtoffer zou kunnen verschaffen, wordt dringend verzocht onverwijld kontakt te nemen met de dichtsbijgelegen politie- of rijkswachtpost, Gazet v. Antw. 2/6/1979).
