kanaal van Maastricht tot de Dieze bij ’s-Hertogenbosch, werd gegraven in 1822-1826, omdat de Maas boven Venlo zo goed als onbevaarbaar was. Wegens het aanzienlijk verval van het kanaal, bijna 40 m (gemiddelde kanaalstand te Maastricht 41,95 m + N.A.P., te ’s-Hertogenbosch 2 m + N.A.P.), is het in 20 panden verdeeld, die door schutsluizen verbonden zijn.
Het kanaal heeft een lengte van 112,5 km, een gemiddelde diepte van 2,10 en een bodembreedte van 10 m. Een zijtak van het kanaal, het Eindhovensch kanaal, loopt van Helmond naar Eindhoven, terwijl het verder in verbinding staat met het kanaal Maastricht - Luik, het Kempens Kanaal (door middel van de Noordervaart) naar Antwerpen, met de Maas door het kanaal Wessem - Nederweert en met het Wilhelminakanaal. Bij Maastricht staat het in verbinding met de Maas door het kanaal door het Bosseveld en met het Albertkanaal in België. Behalve het tijdrovende schutten bij de vele sluizen, heeft de Zuid-Willemsvaart ook het bezwaar, dat haar afmetingen niet meer voldoende zijn voor vele moderne binnenschepen, terwijl daarenboven een groot gedeelte van de waterweg op Belgisch gebied ligt. Daarom werd besloten tot het maken van een nieuwe verbindingsweg te water van Zuid-Limburg met de overige delen des lands door de Maas van Maasbracht af te normaliseren en door het graven van het Juliana-kanaal.
