waren bij het beleg van een vesting, kasteel of fort de loopgraven, door middel waarvan de aanvaller gedekt kon naderen zonder zich aan enfileervuur uit het belegerde object bloot te stellen. De naam duidt er op dat zij van een hoekig slingerend tracé waren.
Hoe dichter bij de vesting, hoe scherper de hoeken tussen de takken dezer naderingsloopgraven werden. Hoewel de zigzags reeds in de late Middeleeuwen bij de aanval op een stad of een kasteel moeten zijn toegepast (z loopgraaf) en de aanleg van approches bij de vele belegeringen in de 17de eeuw van dezelfde beginselen uitging, was toch Vauban de eerste die de zigzags, ter verbinding van zijn parallellen, stelselmatig gebruikte en wetenschappelijk beschreef in zijn Traité des sièges et de l’attaque des places (Vauban, fig.).
