koloniaal bestuurder (Huysen 28 Mei 1737 - Liesbosch 10 Dec. 1804), werd, evenals zijn oudere broer Cornelis Jacob, opgeleid voor officier, maar ging al spoedig over in dienst van de Oostindische Compagnie. In 1785 tot gouverneur van Ceylon benoemd, toonde hij zich een voortreffelijk bestuurder.
Toen in 1791 een viertal Commissarissen-generaal werd benoemd (twee uit Nederland en twee uit Indië) om hervormingen in te voeren, bepaalde hun Instructie, dat, ingeval een der leden mocht komen te overlijden, Van de Graaff in diens plaats zitting zou nemen. Inderdaad overleed de directeur-generaal Van Stockum vóór de Nederlandse leden op Batavia waren aangekomen. De Raad van Indië benoemde daarop de schoonzoon van gouverneur-generaal Alting, nl. Johannes Siberg, tijdelijk tot directeur-generaal en lid der commissie-generaal.
In Nov. 1794 kwam Van de Graaff eindelijk op Batavia aan om beide functies te aanvaarden, maar Nederburgh, de voorzitter der commissie, Alting en Siberg weigerden hem toe te laten en verbanden hem ten slotte uit Indië. Eerst in 1797 kon Van de Graaff repatriëren.Lit.: P. H. van der Kemp, Brieven van mr H. J. van de Graaff (Verhand, v. h. Batav.
Gen., dl LH (1901); Journal of the Dutch Burgher Union of Ceylon (1909), blz. 141.
