is de enigszins verouderde benaming voor de gezamenlijke draagbare wapenen, de kleding, de beschermingsmiddelen en het materieel, welke de militair te velde met zich medevoert. Tegenwoordig wordt dit begrip meer algemeen aangeduid als de militaire uitrusting. De beschermingsmiddelen bestonden eertijds uit een schild, een helm en een harnas of maliënkolder (z wapenkunde).
Na de invoering van de vuurwapenen werd hiermede echter geen afdoende bescherming meer verkregen en werden deze zware uitrustingstukken, welke de noodzakelijke beweeglijkheid van de strijder in het gevecht bovendien in ernstige mate belemmerden, museumstukken. Alleen de kurassiers waren in latere jaren nog uitgerust met een helm en een borstkuras. In Wereldoorlog I werd de helm echter wederom in ere hersteld en werd als beschermingsmiddel tegen gasgevaar een gasmasker in de velduitrusting van de militairen opgenomen. De uitrusting voor de onderscheiden wapens is uiteraard op verschillende wijze samengesteld, doch de stalen helm is thans vrijwel voor alle militairen het voorgeschreven hoofddeksel te velde, terwijl er op gerekend wordt om in voorkomend geval onmiddellijk elke militair weer een gasmasker uit te reiken.
Wapenrusting wordt ook gebruikt als synoniem voor harnas. Hiervoor z wapenkunde.
