Duits politicus (Leipzig 30 Juni 1893), was houtbewerker, werd in 1912 lid van de sociaal-democratische partij en in 1919 van de Spartakusbund. Hij werd in 1928 lid van de Rijksdag voor de Kommunistische Partei Deutschlands.
In 1932 vluchtte hij naar Moskou in verband met een tegen hem ingediende aanklacht wegens aanhitsing tot moord op twee politie-officieren. Hij verkreeg het staatsburgerschap der Sovjet-Unie en speelde een belangrijke rol in de internationale communistische beweging. Hij trad in de Spaanse Burgeroorlog op als politiek commissaris en werd tijdens Wereldoorlog II lid van het comité „Freies Deutschland”. In 1945 naar Duitsland teruggekeerd bekleedde hij daar tal van belangrijke functies en in Oct. 1949, bij de oprichting van de (Oost-) Duitse Democratische Republiek, werd hij iste vice-minister-president in het kabinet-Grotewohl. Als zodanig en vooral als leider van het Politbureau der Socialistische Eenheidspartij geldt hij als de machtigste man in de republiek.
