hoofs gedicht uit de 14de eeuw, in de vorm van een verhaal van een ’clerc’ over zijn bezoek aan een feest en zijn onderhoud aldaar met een onbekende jonkvrouw over de liefde, door sommigen symbolisch geïnterpreteerd als de ontmoeting van Christus met de uitverkoren ziel, wat door anderen is bestreden. Inderdaad moet de poging er iets meer in te zien dan een betrekkelijk schools leerdicht over de hoofse minne, mislukt worden genoemd.
Althans om mystieke liefde gaat het hier niet, al kent de dichter enkele mystieke auteurs. Hoogstens zou men er een persoonlijke liefdesconfessie in kunnen lezen over het hoofd van de jonkvrouw gericht tot de werkelijk beminde.Lit.: Uitg. E. Verwijs, in Van Vrouwen ende van minne (Groningen 1871); vg. P. N. van Eyck, Van der feesten: sproke der mystieke liefde in: Tijdschr. v. d. Mij d. Ned. Lett. 58 (1939); L. Verschueren in: Stud. Cath. 15 (1939), blz. 503; J. A. N, Knuttel, in: Tijdschr. v. d. My d. Ned. Lett. 65 (1947).
