(Jean Joseph), Frans sterrenkundige (Saint Ló, Manche 11 Mrt 1811 Parijs 23 Sept. 1877),‘was ingenieur, later werkzaam als scheikundige onder leiding van Gay-Lussac, weer later geodeet. Na 1839 wijdde hij zich geheel aan de studie van de planetentheorie.
In 1841 verscheen zijn Mémoire sur la détermination des inégalités séculaires des plankies, in 1845 zijn Théorie du mouvement de Mercure.In deze tijd vestigde zijn leermeester Arago zijn aandacht op de storingen in de beweging van de planeet Uranus, die wellicht door een toen nog onbekende buitenplaneet veroorzaakt konden worden. In 1846 verscheen het resultaat van zijn onderzoek in Recherches sur le mouvement de la planète Herschel (Uranus, die op het eind der 18de eeuw door Herschel ontdekt was). Hierin neemt Leverrier aan, dat een onbekende planeet de beweging van Uranus stoort, berekent de baanelementen van die planeet en voorspelt haar plaats. De Berlijnse astronoom Galle, aan wie Leverrier verzocht de onbekende planeet te zoeken, vond haar inderdaad ongeveer op de aangewezen plaats. De nieuwe planeet die Leverrier zo „au bout de sa plume” ontdekt had, werd Neptunus genoemd. De eer van de ontdekking moet Leverrier eigenlijk delen met de Engelsman J. C. Adams, die iets te laat was met de publicatie van zijn eigen berekeningen. Na dit succes volgde Leverrier’s benoeming tot hoogleraar. In 1854 werd hij directeur der Parijse sterrenwacht.
Lit. uitvoerig in: L’Astronomie, Tomé 60, pp. 241—278, 1946.
