exegeet (Noord-Afrika ca 330 ca 390), was in het donatisme opgevoed. Tussen 370-375 oefende hij critiek uit op de leer der donatisten die de Kerk tot Afrika wilden beperken en wees op haar tegenspraak met de goddelijke belofte van een universele Kerk (De bello intestino; Expositiones diversarum causarum).
Daarop werd hij uit de secte gestoten (ca 380), maar trad evenwel niet toe tot de Katholieke Kerk. Hij is vooral beroemd om zijn Liber regularum, het eerste Latijnse werk over Bijbelverklaring, dat ook bij de Katholieken hoog in aanzien stond (Augustinus, Epistula 91,2; De doctrina christiana, III, 30-37; 4256), en om zijn commentaar op de Apocalyps, grotendeels bewaard gebleven in een geschrift van de Spaanse priester Beatus van Liébana, waarin hij de allegorische en geestelijke interpretatie volgt.Bibl.: Patrol, lat., 18, 15-65 (Liber regularum); F. Burkitt, The Book of Rules of T. (Texts and Studies, III, 1. Cambridge 1894); H. F. Brez, S. Beati... in Apocalypsim... commentaria (Madrid 1770); H. A. Sanders, Beati in Apocalypsim libri XII (Rome 1930).
Lit.: T. Hahn, Tyconius-Studien (Leipzig 1900); P. Monceauv, Histoire littéraire de l’Afrique chrétienne, de V, p. 165-219 (Paris 1920).
