eig. François 1’Hermite, sieur du Solier, Frans schrijver (Château du Solier.
Creuze, ca 1601 - Parijs 11 Sept. 1655), leidde eerst enige jaren een zwervend bestaan, dat hij op realistische wijze heeft beschreven in zijn roman Le Page disgracié (1642).Daarna was hij in dienst van Gaston d’Orléans en andere grote heren, als de hertog De Guiche. Hoewel lange tijd miskend, verdient Tristan l’Hermite een plaats onder de beste lyrici van zijn tijd door de verfijnde sensualiteit en de zin voor plastische schoonheid in tal van zijn gedichten. Daar de dichter sterk onder invloed stond van de Italiaan Marino zijn de gedichten niet vrij te pleiten van preciositeit. Hij speelde ook een rol in de ontwikkeling van het klassieke Franse treurspel met zijn tragedie Mariamne (1636) zowel door het succes dat hij er mee oogstte als wel door de intrinsieke waarde van het stuk zelf, waarin voor het eerst het conflict tussen wil en passie bij de hoofdpersonen in de zin van Corneille wordt behandeld. Door de felheid van de passies welke de toneelfiguren van deze schrijver bezielen, wordt hij ook als een voorloper beschouwd van Racine.
DR R. WIARDA
Bibl.: Les Plaintes d’Acante (Anvers 1633) ; Les Amours (1638) ; La Lyre (1641); Vers Héroïques (1648). Van de eerste 2 bundels verscheen een crit. uitg. in Textes Français Modernes door J. Madeleine (1909); Le page disgracié (herdruk in de Bibl. elzévirienne p.p. A. Dietrich 1898) ; La Folie du Sage, tragi-comédie (1642); La Mort de Sénèque (1644); La Mort de Crispe (1645) etc.
Lit.: N. M. Bernardin, Un Précurseur de Racine, T. l’H., thèse, Paris (1895); A. Adam, Hist. de la litt. fr. au XVIIe siècle, t. I—II (1948-1951).
