(van Lat. traducere, overbrengen) is in de theologische leer van de mens de opvatting, dat tijdens de verwekking zich naast de physiologische ontmoeting van sperma en ei, ook een deel der ziel der ouders, als oerziel Adams zich afsplijt en inwoning in de nieuw gevormde vrucht neemt.
Het traducianisme staat in tegenstelling tot het prae-cxistentianisnu, dat de opvatting huldigt, dat alle zielen voordat zij in de wereld komen reeds bestaan en tot straf voor begane zonden zich in een menselijk lichaam incorporeren, een opvatting, die vanuit het Platonisme door Origenes werd gedeeld. Het traducianisme is voor het eerst door Tertullianus verdedigd, later ook door Luther en de op Luther voortbouwende theologie aanvaard. Tegen beide opvattingen in gaat het creationisme, dat de mening voorstaat, dat God in ieder foetus een daarbij behorende ziel schept. Zij is zowel door de R.K. als door de oude Gereformeerde theologie als de meest voor de hand liggende oplossing verkondigd.
PROF. DR H. VAN OVEN.
