(= Rugosa) noemt men een uitgestorven groep van de koralen. In tegenstelling met de ook thans nog voorkomende Hexacorallia, waarbij het aantal tussenschotten (septa) in de kelk van ieder dier steeds een veelvoud van 6 is, was het grondtal van het septale systeem der Tetracorallia 4.
In het allereenvoudigste geval had zulk een dier 4 even sterk ontwikkelde, straalsgewijs geplaatste primaire septa, terwijl dan de vakken tussen deze schotten weer door dunnere en minder ver naar het midden doorlopende septa verdeeld waren.Tetracorallia waren dikwijls solitaire dieren, die geen kolonies opbouwden. Zij leefden in het Palaeozoicum (van het Ordovicum af tot in het Perm ) en men vindt ze in groten getale als fossielen in de gesteenten uit die tijd (o.a. in de devonische gesteenten van de Eifel).
