zijn misvormingen, ontwikkelingsstoornissen, ontstaan uit elementen van twee of drie embryonale kiembladen, welke dientengevolge een samengestelde bouw hebben met structuren van verschillende weefsels, bijv. been, kraakbeen, klierweefsel, epitheel, haren, tanden, zenuwweefsel enz. (Grieks terata = wonderen). Zij kunnen massief zijn of de vorm hebben van een blaas (z dermoidcysten).
Groeien zij uit tot een gezwel, dan spreekt men van teratoïde gezwellen-, deze ontwikkelen zich het vaakst in de geslachtsklieren, maar komen ook op andere plaatsen wel voor, o.a. in het mediastinum.Men kan teratomen beschouwen als mislukte pogingen tot de vorming van een nieuw individu in het normale organisme. In de veronderstelling dat zulk een poging zou uitgaan van een aparte kiem, sprak men ook wel van embryomen; het individu en zijn teratoom zouden dan eigenlijk een dubbelmonstrum vormen (z ook monstruositeiten). Waarschijnlijker lijkt dat een teratoom in een zeer jong ontwikkelingsstadium zijn oorsprong vindt in een deel van de vrucht zelf.
