koning van ENGELAND (1097?-Douer 25 Oct. 1154), was de oudste zoon van Stephen (Etienne) Henry, graaf van Blois en Chartres, en van Adela, kleindochter van Willem de Veroveraar. Hij stond in bijzondere gunst bij zijn oom, koning Hendrik I, en werd door huwelijk graaf van Boulogne.
In 1135 werd Stephen door de Normandische groten, in plaats van Mathilde, de dochter van Hendrik, als koning erkend, waarvoor hij aan de prelaten en baronnen een veel omvattend privilege verleende. Zijn verkiezing werd door paus Innocentius II bekrachtigd, maar toch had hij ernstig met verzet rekening te houden. Met Schotland streed hij in de „Standaardenslag” in 1138 gelukkig, maar toen Mathilde in 1139 in Engeland geland was, kreeg zij grote aanhang en in Febr. 1141 viel Stephen in de slag bij Lincoln haar in handen. Hij werd wel is waar in Nov. weer in vrijheid gesteld, doch hij kon zich slechts onder voortdurende strijd staande houden tegen Geoffrey van Anjou, de tweede gemaal van Mathilde. Ten slotte erkende hij bij verdrag (Nov. 1153) de zoon van Mathilde, Hendrik (II) Plantagenet, als erfgenaam.Lit.: Gesta Stephani, in: Chronicles of the Reigns of S. etc. ed. by R. Howlett, 4 dln (London i884-’8g); Gesta Stephani ed. K. R. Potter (London 1953).
