Noordamerikaans staatsman (Brandon, Vermont 23 Apr. 1813 - Chicago 3 Juni 1861), studeerde in zijn geboortestad en te Canandaigna (New York) en vestigde zich als advocaat te Jacksonville (111.). In 1834 werd hij attorney bij het hooggerechtshof te Illinois, in 1836 lid van de wetgevende vergadering van zijn staat en in 1843 van die te Washington, in 1847 van de Senaat; hij werd als zodanig telkens herkozen tot zijn dood.
Hij had er grote invloed; als vurig voorstander van expansie naar het W. zette hij de annexatie van Texas en de Mexicaanse Oorlog door en deed de rechten van de Unie op het Oregongebied tegenover Engeland krachtig gelden. In de slavenkwestie stond hij aan de zijde van de zuidelijke staten, doch niet heftig: hij was mede-bewerker van het compromis van 1850. In 1852 was hij candidaat voor het presidentschap, dat hem echter ontging. In 1854 bracht hij in het Congres de wet ter tafel tot organisatie van het Kansas-Nebraskagebied, die tot gevolg had, dat de slavernij een be1 angrij ke, op de duur onhoudbare uitbreiding onderging. Toen president Buchananin 1857 aan Kansas een constitutie wilde opdringen, waardoor tegen de wens van de meerderheid de slavernij gewettigd werd, ging Douglas, in weerwil van zijn sympathie voor het Z., aanstonds over tot de oppositie en protesteerde tegen die schennis van de souvereiniteit van het volk. Hierdoor verloor hij de gunst van het Z. en, toen hij in 1860 voor de derde maal als candidaat voor het presidentschap optrad, kon hij niet zoveel stemmen verwerven als Lincoln.
Hij verklaarde echter, dat de Unie tot elke prijs moest gehandhaafd worden en ondersteunde dus de nieuw gekozen president. Zijn laatste jaar bracht hij door in de grensstaten om tegen secessie te pleiten.Lit.: George Fort. Milton, The Eve of Conflict: St. A. D. (i934).
