noemde men het noordelijk gedeelte van het oude graafschap Vlaanderen, dat tussen 1604 en 1645 door de republiek der Verenigde Nederlanden was veroverd en bij de Vrede van Munster in haar bezit bleef. In 1664 en 1715 werd het gebied vergroot, doch in 1718 en 1785 werd het weer tot zijn oude grenzen teruggebracht.
De schans Lillo, die op Brabantse bodem lag, werd ook tot Staats-Vlaanderen gerekend. Het gebied kwam grotendeels overeen met het huidige Zeeuws-Vlaanderen. Voor het bestuur z Generaliteitslanden. In 1795 werd Staats-Vlaanderen aan Frankrijk afgestaan.
