is de waterrijke rest, die er van de grondstoffen der spiritusfabricage, granen, aardappelen of melasse, overblijft, nadat de gisting heeft plaatsgehad en de gevormde alkohol is afgedestilleerd. De geringe hoeveelheid kalkarme, droge stof bestaat voor een groot deel uit stikstofhoudende stoffen, die méér werkelijk eiwit bevatten dan de gebruikte grondstof, aangezien de gist eiwit opbouwt.
De samenstelling is zeer afhankelijk van de gebruikte grondstof; die van granen is de beste; dan volgen aardappelspoeling en melassespoeling; melassespoeling is voor veevoeder feitelijk ongeschikt. Spoeling dient liefst vers en warm te worden gevoederd, wegens gevaar van azijnzuurvorming. Het gebruik is daarom vrijwel beperkt tot het spoelingdistrict nabij Schiedam en wel voor rundvee en varkens. Gedroogde spoeling wordt veel minder gebruikt, daar het drogen, door het hoge vochtgehalte, duur is. In spoeling komen oplosbare stoffen voor (distiller’s solubles) die bijzonder waardevol zijn om voederrantsoenen van varkens en pluimvee aan te vullen.
