Frans geschiedkundige (Honfleur, in het dep. Calvados, 13 Aug. 1842 - Parijs 29 Juni 1906), was van 1866-1876 ambtenaar aan het ministerie van Buitenlandse Zaken, van 1872-1898 hoogleraar aan de Ecole libre des sciences politiques en daarna aan de militaire academie van St-Cyr.
In 1894 volgde hij Taine op als lid van de Académie. Sorel’s hoofdwerk is L’Europe et la Révolution française (8 dln, 1885-1904), waarin voor het eerst een uitvoerig exposé van de buitenlandse politiek van het révolutionnaire Frankrijk als resultante van die van het ancien régime en in verband met die der andere grote mogendheden van die periode gegeven werd. Vooral de latere delen van het werk zijn echter in 1911 als te eenzijdig-deterministisch bestreden door Raymond Guyot in zijn studie Le directoire et la Paix de l’Europe.Bibl. o.a.: Histoire diplomatique de la guerre franco-allemande (2 dln, 1875); La question d’Orient au XVIIIe siècle (1878); Essais d’hist. et de critique (1882); Montesquieu (1887); Mad. de Staël (1890); Lectures historiques (1894); Bonaparte et Hoche en 1797 (1896); Nouveaux essais d’hist. et de critique (1898); Etudes de littérature et d’histoire (1901) en enige romans.
Lit.: G. Monod, A. S. (in: Rev. hist. XCII, 1906); G. Picot, Notice hist. sur la vie et les travaux de M. A.
S. (in: Séances et Travaux de l’Acad. des Sciences mor. et polit. CLXVII, 1907); G. Hanotaux, Le souvenir d’A. S. (in: Revue des Deux Mondes, 1922); F. Hess, A. S. als Historiker (1932); J.
S. Bartstra, Nieuwe inzichten in de geschiedenis van het Directoire-tijdperk (Tijdschr. voor Gesch. 1941); G. Hanotaux, Sur l. chemins de l’Histoire dl II (1924).
