groot schaakmeester en schaaktheoreticus (Breslau 5 Mrt 1862 München 17 Febr. 1934), medicus van beroep, heeft naast W. Steinitz de grootste invloed op de wetenschappelijke ontwikkeling van het schaakspel gehad.
Zijn belangrijkste beginsel was de logische ontwikkeling der stukken. Zijn grondstellingen waren minder diep dan die van Steinitz, echter veel gemakkelijker te begrijpen. Vandaar, dat de principes van Tarrasch het populairst werden.Op grond van zijn reputatie als schaakpaedagoog kreeg hij in Duitsland de bijnaam „praeceptor Germaniae”. In internationale wedstrijden oogstte Tarrasch veel successen. Hij werd geruime tijd als de sterkste speler ter wereld beschouwd. In 1908 werd hij echter in een match tegen de wereldkampioen Lasker overtuigend verslagen (z schaken).
Bibl.: Dreihundert Schachpartien (Leipzig 1909); Das Grossmeisterturnier zu St. Petersburg 1914 (Nürnberg 1914); Die moderne Schachpartie (2de dr. Leipzig 1916); Die Verteidigung der Damengambits (Gouda 1924); Das Schachspiel (Berlin 1931)
