Duits admiraal (Oberkirchen 30 Sept. 1863 - Weimar 26 Nov. 1928), was bij het uitbreken van Wereldoorlog I commandant van een eskader slagschepen. Op 18 Jan. 1916 volgde hij admiraal Pohl op als bevelhebber van de „Hochseeflotte”.
Zonder uitstel verving hij de bestaande, defensieve strategie door een nieuwe, die er op gericht was om de Britse vloot liefst in gedeelten uit de havens te lokken (door luchtaanvallen, kustbeschietingen enz.) en dan onder gunstige omstandigheden aan te vallen. Met grote bekwaamheid en doorzettingsvermogen heeft Scheer getracht op deze wijze de blokkade van Duitsland te breken, maar de slag bij Jutland (31 Mei 1916) leidde niet tot het gehoopte succes. Een tweede poging op 19 Aug. d.a.v., die voortijdig moest worden afgebroken, gaf hem de overtuiging, dat het goede ogenblik reeds voorbij was, en dat alleen de onbeperkte onderzeebootoorlog nog kans bood op een overwinning. Eerst op 2 Juli 1918, na zijn benoeming tot Chef van de Marinestaf, kreeg hij gelegenheid om alle krachten op dit doel te richten, maar toen was het te laat en bleek het einde nabij. De plotselinge muiterij op de vloot kon hij niet onderdrukken; diep teleurgesteld en vol zelfverwijt nam hij ontslag.Hoewel niet een man van grote visie, als zijn oudere landgenoot Tirpitz, verdient Scheer om zijn leiderseigenschappen als durf, energie, organisatievermogen en kalmte in het gevecht een plaats onder de befaamde admiraals van alle tijden.
Bibl.: Deutschlands Hochseeflotte im Weltkrieg (1920); Vom Segelschiff zum U-boot (1925).
Lit.: Adm. von Trotha, Admiral Scheer, Marineblad 1935-1936; Marine-Rundschau 1928 en 1938.
