(Perz. Sjâpôer) is de naam van enige koningen van Perzië uit de dynastie der Sassanieden.
Sapor I (gest. 272; regeerde van 241-272), zoon van Artaxerxes I. Hij veroverde in een oorlog tegen de Romeinse keizer Philippus Arabs Armenië en Mesopotamië, nam in 260 bij Edessa keizer Valerianus gevangen, verwoestte Syrië en Klein-Azië, maar werd door Odenathus II van Palmyra overwonnen. Verscheiden rotsreliëfs in de provincie Fârs stellen de overwinning van Sapor op Valerianus voor.
Sapor II, de Grote (gest. 379; regeerde van 310-379), zoon van Hormisdas II, veroverde Armenië en Atropatene, bracht de Romeinen in 345 bij Singara een nederlaag toe, deed in 359 vruchteloze pogingen om Mesopotamië te veroveren en werd in 363 door Julianus verslagen, na wiens dood Jovianus echter een vernederende vrede moest sluiten en hem al het land ten O. van de Eufraat en Armenië afstond. Deze Sapor is bekend als Christenvervolger.
Sapor III regeerde van 383-387.
Lit.: zie Sassanieden.
