Duits dichter (Schweinfurt 16 Mei 1788 - Neuss 31 Jan. 1866), schreef in de tijd van de grote bevrijdingsoorlog zijn Geharnischte Sonette en Spott- und Ehrenlieder, die hij onder het pseudoniem Freimund Reimar in de Deutsche Gedichte (1814) uitgaf. Twee jaar later belastte hij zich met de redactie van het literair gedeelte van het Morgenblatt van Cotta te Stuttgart.
Onder de invloed van Goethe’s West-östlicher Diwan gaat hij zich dan voor Oosterse talen en poëzie interesseren. In 1826 werd hij hoogleraar in de Oosterse taal en letterkunde te Erlangen; door talrijke vertalingen en bewerkingen heeft hij Firdusi’s Schachnahme (Perzisch), Nal en Damajanti (Sanskrit), Schi-King (Chinees) enz. bekend gemaakt. Zijn gedichten (bundel „Liebesfrühling”) onderscheiden zich door sierlijkheid en vlotheid van taal; zij munten niet uit door diepte van inhoud en de liefdespoëzie is vaak wat zoetelijk. Verdienstelijk zijn zijn kinderliederen.Bibliografie: Oestliche Rosen (1822); Liebesfrühling (1821; 16de druk, 1895); Die Weisheit des Brahmanen (didactisch werk; 14de druk, 1896); Die Makamen des Hariri (7de druk, 1878); Nal und Damajanti, eine indische Geschichte (1828; 6de druk, 1889); Schi-King, chinesisches Liederbuch, gesammelt von Confucius, dem Deutschen angeeignet (1833); Sieben Bücher morgenländischer Sagen und Geschichten (2 dln, 1837); Erbauliches und Beschauliches aus dem Morgenland (2 dln, 1837-1838); Rostem und Suhrab (1836); Hamâsa oder die ältesten arabischen Volkslieder, gesammelt von Abu Temmâm, übersetzt und erläutert (2 dln, 1846); uitg. zijner verz. werken in de Goldene Klassikerbibl.
Lit.: C. Beyer, Fr. R. (1868); R. Boxberger, Rückertstudien (1910-’13); Magon, Der junge R. (1914); Church, Fr. R. als dichter der Befreiungskriege (New York 1916); H. Meisser, R. (1928); F.
Golfing, R. als Lyriker, diss. Basel (1935); E. Witzig, F. R. diss. Zürich (1948).
