Frans staatsman (Riom, Puy de Dôme, 30 Nov. 1814 - Parijs 3 Febr. 1884), was eerst advocaat, daarna lid van de Nationale Vergadering van 1848, waarin hij zich spoedig aansloot bij prins Lodewijk Napoleon Bonaparte (zie Napoleon III). Toen deze tot president van de republiek gekozen was, werd Rouher als eerste minister met het departement van Justitie belast (1849-1851).
Van 1851 tot 1852 was hij weer minister van Justitie en bewees als zodanig goede diensten bij de staatsgreep van 2 Dec. 1851. Van Jan. 1852 - Febr. 1855 was hij voorzitter van de Raad van State en daarna tot Juni 1863 minister van Handel, als hoedanig hij het verdrag van Jan. 1860 met Engeland sloot, dat de economische betrekkingen tussen beide landen in vrijhandelsgeest regelde. Van 1863 -1870 was hij minister van Staat, belast met het verdedigen der regeringsontwerpen voor de Wetgevende Lichamen. Hij had bij Napoleon III zo grote invloed, dat Ollivier hem de „vicekeizer” noemde (12 Juli 1867). In 1870 werd hij voorzitter van de Senaat. Na de 4de Sept. begaf hij zich naar het buitenland en werd in 1872 op Corsica tot lid van de Nationale Vergadering gekozen. Daarin en in de Kamer van Afgevaardigden (tot 1879) was hij leider van de clericaal-Bonapartistische fractie.
