Sovjetrussisch veldheer (Zjitomir 1896), begon in Wereldoorlog I als gewoon soldaat; toen in 1917 de revolutie uitbrak was hij eerste luitenant.
Hij schaarde zich aan de zijde der bolsjewisten en nam deel aan de burgeroorlog in de Oekraine. In het pas opgerichte Rode leger werd hij hoofd van het operatie-bureau en wist het vertrouwen van hoge militaire autoriteiten te verwerven. Na de burgeroorlog wijdde hij zich aan militaire studie, tot hij in 1929 het bevel over een legereenheid kreeg en onder maarschalk Blücher tegen Mandsjoerije vocht. In 1938, toen Blücher gearresteerd en ter dood gebracht werd, arresteerde men ook Rokosowskij; later werd hij echter vrijgelaten en gerehabiliteerd. In 1939 bevorderd tot generaal werd hij een der voornaamste partijleden in de generale staf.
Bij het uitbreken van Wereldoorlog II was hij legercommandant bij Wjazma. Hij verdedigde Wolokolamsk, leidde in speciale opdracht van Stalin de verdediging van Moskou (heroverde Istra), vervulde toen als commandant van het Don-front de beslissende rol bij de slag om Stalingrad en de vernietiging der Duitse troepen onder Paulus. In 1943 leidde hij het centrale front bij Koersk en dreef daar de Duitsers terug. In Juli 1944 rukte hij op tot dicht voor Warschau, zonder echter de in opstand gekomen Warschause bevolking te ondersteunen. Later bezette hij de stad, en in Jan. 1945 trok hij door geheel Polen en Oost-Pruisen tot Swinemünde. Wegens zijn prestaties ontving hij twee maal de titel van Held der Sovjet-Unie. In 1946 werd hij gekozen in de Hoge Sovjet.
Begin Nov. 1949 werd hij, naar het heette op speciaal verzoek van president Bierut, ter beschikking van de Poolse regering gesteld. Deze benoemde hem tot maarschalk van Polen en chef der strijdkrachten. 15 Nov. 1949 werd hij bovendien gekozen in het Politiek Bureau der Poolse Communistische partij. 21 Nov. 1952 werd hij benoemd tot vice-premier van de nieuwe Poolse regering.
DR T. EEKMAN
