Italiaans rechtshistoricus (S. Giuseppe Jato, Palermo, 31 Jan. 1864), studeerde te Palermo, daarna van 1889-1893 in München, Leipzig, Berlijn en Straatsburg o.a. bij Windscheid en was te Rome een leerling van Vittorio Scialoja (1894).
In 1895 werd hij hoogleraar te Camerino, in 1897 te Sassari, in 1897 te Palermo en in 1932 te Rome. Hij wordt in Italië en daarbuiten beschouwd als de eerste der levende Romanisten, hetgeen hij vooral dankt aan baanbrekende studiën over de versmelting van jus civile en jus praetorium en over de continuïteit in de latere Romeinse rechtsontwikkeling. Op het belang van de studie van het ná-Justiniaanse recht, het jus commune als de gemeenschappelijke grondslag van het Europese recht, heeft hij met grote nadruk gewezen.Bibl.: in: Annuario d. R. Accad. d’Italia dl IV, blz. 215 vv. (1931-1932).
Lit.: Ricordo delle Onoranze a S. R. in: Annali del Seminario Giurid. dell’Univ. di Palermo, dl 18 (1939); Baviera, in: Studi in onore di S. R., 4 dln (Palermo 1936).
