(Stiens 23 Mei 1882), is een van de vruchtbaarste en meest gelezen Friese schrijvers, die zich langzamerhand van huisschilder tot journalist en auteur van professie heeft opgewerkt. Een voortreffelijk waarnemer van mensen en omstandigheden, die hij op ingetogen realistische wijze, niet zonder wijsgerige humor, op volkomen overtuigende wijze weet weer te geven.
Zijn psychologie is uitstekend, de compositie van zijn verhalen minder; terecht heeft men opgemerkt, dat Brolsma wel eens te veel het conflict vermijdt. Een uitzondering, in allerlei opzichten, vormt Groun en minsken, geslotener van constructie en veel donkerder van kleur dan zijn meeste werken. Dit werk is ook in het Nederlands vertaald (De stroojonker); van andere vertalingen noemen we Mensen tussen Wad en Wouden, Het Oudland, Saté Humalda, die als vertaling, blijkens de herdrukken, belangstelling vonden bij het Nederlandse publiek.Bibl. (Voornaamste werken): It forgift (1923); It heechhóf (1926); Spegels (1927); De boer en de arbeider op Ekema (1928); De skarlún (1929); Neisimmer (1931); De reis nei it alde doarp (i933); Trije novellen (1934-); Saté Humalda (1934); Mearke üt noardlik Fryslan (1935); It Aldlan (1938); Mame en de greate boer (1940); Bylans de wei (1940); Groun en minsken (1940); It Widdou’s Bern (1941); Striid en oare forhalen (1942); Ypeus (1942); Richt (1947).
Lit.: S. D. de Jong, It Heitelan (1920), 194; D. Kalma, Sljuchten Rjucht (1926), 703; De Fr. Skriftekennisse I (1928), 48; Saxo Frisia, jrg. 3, 42; J.
Piebenga, Koarte Skiedn. fan ’e Fr. Skriftekennisse (1939), 164; R. Brolsma, Over eigen werk, Het Noorderland, jrg. 1, 143.
