(Latijn: verdubbeling) noemt men in de taalkunde de gehele of gedeeltelijke herhaling van een woord of van gedeelten van een woord om bepaalde veranderingen in de betekenis weer te geven. De volledige reduplicatie komt bij een werkwoord dikwijls voor om een herhaling, bij een bijvoeglijk naamwoord of een bijwoord om een versterking, bij een zelfstandig naamwoord om een meervoud aan te duiden.
In de Indo-europese talen is de volledige reduplicatie betrekkelijk zeldzaam (Grieks: marmairo uit marmarjo = schitteren; Latijn: murmurare = murmelen). Daarentegen speelt de gedeeltelijke reduplicatie bij de werkwoorden een grote rol. Zo is het perfectum van sterke werkwoorden soms daarmede gevormd (Grieks: leloipa = ik heb verlaten; Latijn: tutudi = ik stootte; Gotisch: skai-skaid = ik scheidde).DR B. VAN DEN BERG
