of actie is het recht om de hulp van de rechter in te roepen ter handhaving van een subjectief recht. De rechtsvorderingen worden onderscheiden in persoonlijke, zakelijke en gemengde (art. 129 W.v.B.Rv.).
De gemengde worden limitatief in de wet opgesomd; het zijn die tot verkrijging van een erfenis, die tot boedelscheiding, die tot deling van gemeenschap en die tot afpaling van bij elkander gelegen erven. De grens tussen persoonlijke en zakelijke wordt niet nauwkeurig aangegeven, hetgeen soms veel last veroorzaakt.De rechtsvordering kan stranden op een verweermiddel. Men verdeelt de verweermiddelen in excepties* en die ten gronde of ten principale. De laatste leiden tot afwijzing. Vroeger meende men allerlei spitsvondige verschillen te moeten maken bij deze afwijzing en soms te moeten spreken van niet-ontvankelijk-verklaren en dan weer van ontzeggen; sinds lang echter heeft men leren inzien, dat het hier slechts gaat om een keuze van woorden en niets meer.
Lit.: C. W. Star Busmann, Hoofdst. v. burg. rechtsvord., nieuwe uitg. 1948, §§ 141-162, 234-238; E. M. Meyers, W.P.N.R. 2240-2243.
