(issue, recht van aftocht, ius detractus) was vroeger een belasting, die veelal door vreemdelingen moest worden betaald, wanneer zij erfden van inheemsen. Als vreemdeling gold dan ieder, die woonde buiten de stad of het dorp, ook al behoorde hij tot hetzelfde land.
Exue werd, althans later, gewoonlijk ook geëist van de poorter, die de stad metterwoon verliet en dan beschouwd als een vergoeding voor het wegvoeren van het vermogen uit de stad. Daar het recht van exue een belemmering was voor het verkeer, is het veelal bij overeenkomst tussen bepaalde plaatsen of steden, langs de weg van de reciprociteit, afgeschaft. De Nederlandse staatsregeling van 1798 (art. 26 van de Burgelijke en Staatkundige Grondregels) schafte het af voor de gehele Republiek. Lodewijk Napoleon heeft dit besluit nog eens herhaald in zijn Decreet van 3 Dec. 1808.Lit.: H. de Groot, Inl. t. d. Holl. rechtsgeleerdheid (uitgeg d. Fockema Andreae-Van Apeldoorn), 4de dr. (1939), dl 2, blz. 75 vlgg.
