is een zakelijk recht, ten behoeve van een bepaald persoon gevestigd en geregeld in de artt. 865 e.v. van het Ned. B.W.
Het recht van gebruik op een erf brengt de bevoegdheid mede om daarvan zovele vruchten te trekken als men voor zich en zijn gezin nodig heeft, maar men is vrij dit anders te regelen. Het recht van gebruik van een huis — dit is het recht van bewoning — wil zeggen, dat men in dat huis mag wonen. Het recht blijft bestaan, al wordt de eigendom van de zaak, waarop het gevestigd is, aan een derde overgedragen, doch het is verbonden aan de persoon van degene, die het recht uitoefent; hij mag zijn recht niet aan een ander afstaan of de zaak verhuren of verpachten. Heden ten dage komt dit recht zo goed als niet meer voor.
