Nederlands schilder (Amsterdam 5 Nov. 1619 - begr. 4 Oct. 1688), was een broederen tevens leerling van Jacob de Oude. Hij onderging echter ook sterk de invloed van de clair-obscurkunst van Rembrandt.
Van 1639-’41 was hij te Rotterdam, daarna weer te Amsterdam, in welke tijd hij Rembrandts leerling moet zijn geweest. Hij schilderde portretten (Vondel, Rijksmuseum) en een enkele maal genretaferelen, doch is het bekendst als landschapschilder, waarbij hij het landschap gaarne van een hoogte gezien weergaf (van de duinen af of van de hoogten bij Beek over de Waal). Prachtige voorbeelden van zijn kunst bevinden zich in de musea te Amsterdam, Rotterdam, Berlijn, Dresden en Londen. Ook zijn tekeningen, gewijd aan het landschap, Bijbelse taferelen en genrevoorstellingen, hebben een grote bekoring.Lit.: H. Gerson, Ph. K. (Berlin 1936).
