graaf (Slot Haag, Geldern, 29 Juni 1852 - Berlijn 3 Sept. 1923), studeerde op het Jezuïetencollege te Stonyhurst (Engeland) in de wijsbegeerte, daarna te Bonn, Würzburg en Göttingen in de rechten en geschiedenis. In 1878 trad hij in de orde der Jezuïeten, die hem voor historische studiën naar Berlijn zond.
In 1892 trad hij uit de orde; in 1895 ging hij over tot het Protestantisme; maar ten slotte heeft ook dit hem niet bevredigd.Bibl.: Der Kirchenstaat in seiner dogmatischen und historischen Bedeutung (1889); Christ und Antichrist (1892); Mein Austritt aus dem Jesuitenorden (1893); Moderner Jesuitismus (1893); Der Ultramontanismus (1897); Der Papsttum in seiner sozialkulturellen Wirksamkeit (2 dln, 4de dr. 1902); Der Syllabus (1904); Moderner Staat und römische Kirche (1906); Rom und das Zentrum (1907); Vierzehn Jahre Jesuit (autobiogr., 1909); Das wesen des Christentums (1920); Der Jesuitenorden (2 dln, 1926).
Lit.: R. v. Nostitz-Rieneck, G. P. v. H.’s Flucht aus Kirche und Orden (Kempten 1913); Rump, P. Reichsgrafv. H. (Leipzig 1929).
