Frans literair-historicus (Noordpeene, dep. Nord, 30 Aug. 1878 - Parijs 13 Apr. 1944), was professor in de literatuurgeschiedenis aan de Sorbonne en het Collège de France.
Met zijn collega J. Bédier en een aantal andere medewerkers publiceerde hij de bekende Histoire de la litt. française (1923-24; 2de dr. onder leiding van P. Martino, 1949). Maar zijn belangstelling ging vooral in de richting van de vergelijkende literatuurstudie, op welk gebied hij baanbrekend werk heeft verricht. Hij is oprichter van de bekende Revue de litt. comparée, met F. Baldensperger (1921).
Zijn cultuur-historische studie La Crise de la Conscience européenne, 1680-1715 (1935, 3 vol.), wordt geroemd als een der schitterendste uitingen van de Franse wetenschap, DR R. WIARDABibl.: La Révolution française et les lettres italiennes, 1789— 1815, thèse (1910); Discours sur la langue fr. (1913); Giacomo Leopardi (1923); Lamartine (1925); La Vie de Stendhal (1927); Etudes critiques sur ,,Manon Lescaut” (Univ. Chicago Press, 1929); Avec Victor Hugo en exil (1930); „Don Quichotte” de Cervantes. Etude et analyse (1931); Les livres, les enfants et les hommes (1932); L’influence française en Italie au XVIIIe siècle (1934 avec H. Bédarida); Quatre études (Oxford Univ. Press, 1940); Trente-deux sonnets de Michel-Ange, mis en français (1942) ; La Pensée européenne au XVIIIe siècle, de Montesquieu à Lessing (1946, 3 vol.); Maman (1918, roman onder de schuilnaam Paul Darmentières).
Lit.: Hommage à P. H. (Rev. de litt. comparée, Oct.-Déc. 1946); G. Saintville, Bibliographie des œuvres de P. H. (1946).
