een van de hoofdvertegenwoordigers van het nieuw classicisme (Elbingerode in de Harz 7 Mrt 1866 - St Georg 17 Mei 1937), studeerde in de staatswetenschappen en trad eerst op als sociaaldemocratisch journalist. Als dichter was hij eerst naturalist, tot hij onder Hofmannsthal’s invloed zich bij de neo-romantici aansloot.
Later werd hij neo-classicist. Het belangrijkste zijn zijn drama’s en zijn essays over onderwerpen der aesthetica.Bibl.: Der Weg zur Form (opstellen, 1906); Canossa (treurspel, 1908); Brunhilde (treurspel, 1909); Komödiantengeschichten (1920); Das Kaiserbuch (epos, 1923); Der Schatz im Morgenbrotstal (rom., 1928); Das Glück von Lautertal (1933); Tagebuch eines Dichters (1934); Völker und Zeiten im Spiegel ihrer Dichtung (hrsg.v. K. A. Kutzbach, 2 dln, 1940-’42); Gesammelte Schriften (15 dln, 1916-1922; nieuwe uitg., in 19 dln, 1928-1931).
Lit.: M. Wachler, Der Denker P. E. Ein Weltbild in Sprüchen (1931); A. Potthoff, P. E. (1935); H. Koch, P. E. und das trag. Herrscherideal (1937); K. Kückkelhahn, Das Weltbild P. E.’s (!938); H. Hugelmann, P. E. Wirklichkeit, Weltbild u. Prosaform. (1939); H. J. Meessen, P. E.’s Transition from the Drama to the Epic (Monatshefte f. dtsch. Untemcht, Madison 1941); A. C. Gorr, P. E. and Classicism (German Quarterly 1944).
