(of Papiaments; het woord is afgeleid van papia „spreken”) is de taal, die op Curaçao, Aruba en Bonaire in het huiselijk verkeer van alle standen gebruikt wordt. Het is in hoofdzaak een vereenvoudigd Spaans, zonder buiging of vervoeging, een zgn. creolisering (z Creoolse talen).
Ook komen er Portugese elementen in voor, die niet altijd van de Spaanse zijn te onderkennen. Verder zijn de woorden van Nederlandse oorsprong talrijk. De gangbare spelling weifelt tussen Nederlandse en Spaanse voorstelling der klanken.Lit.: N. J. Evertsz, Compendio de la gram. del P. (1898); J. van Ginneken, Handb. d. Ned. Taal, blz. 275 vlg. (Nijmegen 1913-14); A. A.
Fokker, Het Papiamentoe of basterdspaans der Westind. eil., in: Tijdschr. v. Ned. Taal- en Ltk., XXX (1914); W. M. Hoyer, Papiamentoe i su menera di skirbié (Curaçao 1918); R. Lenz, El P. (Santiago 1928, met bibl.); A. v. d.
Veen Zeppenfeldt, Prakt, handb. der Pap. spraakkunst (Curaçao 1928); W. M. Hoyer, Vocabulary and Dialogues Engl.-P.-Duitsch (1936); G. P. Jansen, Diccionario Papiamentu Holandés II: Holandés-P. (Curaçao 1948); M. D. Latour, Het P., in: Oranje en de 6 Caraïb. parelen, gedenkboek (Amsterdam 1948).
