Duits schrijver (Essen 26 Apr. 1873 Berlijn 18 Febr. 1938), studeerde letteren en richtte in 1904 met Rudolf Pannwitz het tijdschrift Charon op, dat aanvankelijk weinig gelezen werd maar, hoewel veel bespot, later wat meer vrienden vond en tot 1914 bestond. Sedert 1920 gaf hij de Charon-Nothefte uit.
De dichters van Charon vertegenwoordigden een bijzondere richting in het expressionnisme. Kunst was voor hen de weergave van de innerlijke natuur van de dichter, maar de plechtigheid van Stefan George verfoeiden zij, evenals alle romantiek. Men heeft hen vaak als navolgers van Arno Holz beschouwd, misschien ten onrechte.Bibl.: Gedichte, Märchen, Skizzen (igoi); Die Kugel, eine Philosophie in Versen (1902); Arno Holz und der Charon (1911); Gesammelte Werke meest gedichten en essays, 10 dln, 1910-1925).
Lit.: A. Soergel, Dichtung u. Dichter d. Zeit. II Im Banne des Expressionismus (Leipzig 1925), blz. 248-261; R. Paulsen, O. z. L. (1916); Idem, Blätter in Briefe (1938); O. z. L. Festschrift (1933).
