(Beni Mzab, M’zabieten) zijn een Berberstam in Zuid-Algerië; ze hebben in het bekken van Wargla door het graven van duizenden putten de oasen sterk uitgebreid, die thans niet minder dan 200 000 dadelpalmen tellen. Desondanks is de landbouw nauwelijks in staat hun allen een bestaan te verschaffen en velen verdienen hun onderhoud met handel op nabije en verre markten, tot in Tunesië toe.
Sommigen vestigen zich tijdelijk in Noord-Algerië, waar ze als kooplieden en in ambachten door een uiterst sober leven een sommetje weten over te sparen, waarmee ze dan naar hun land terugkeren. Zij kunnen lezen, schrijven en vooral goed rekenen.De Mozabieten zijn uiterst streng in de Islamietische leer. Hun opvattingen komen overeen met die der Wahabieten in Arabië. Terwijl verschillende Berbervolken hun vrouwen niet zo afgezonderd houden als vele andere Islamieten, is dit bij de Mozabieten juist in bijzondere mate het geval. Zeker krijgt geen vreemdeling een vrouw van een Mozabiet te zien. Overigens heeft het Franse bewind wel een en ander in de Mozabietische samenleving veranderd. De zeer grote macht der Mohammedaanse schriftgeleerden, die leefden van de goederen in de dode hand, is gebroken. Voor hen in de plaats zijn „wereldlijke” hoofden aangesteld.
