Sovjetrussisch maarschalk (district Tsjembar, Penza, Europees Rusland, 1893-Moskou 12 Juni 1937), werd begin Wereldoorlog I luitenant in het garderegiment-Semenow. In de slagen bij Masuren gevangengenomen (1915), slaagde hij er eind 1917 in, uit de Duitse krijgsgevangenschap te ontvluchten.
Na lid van de communistische partij te zijn geworden, nam hij als legeraanvoerder deel aan de burgeroorlog, zowel op het oostelijke als op het zuidelijke front. In 1920 leidde hij het mislukte offensief tegen Warschau, in 1921 bedwong hij de opstand van Kronstadt. In hetzelfde jaar werd hij chef van de krijgsacademie, in 1925 chef van de staf van het Rode Leger, in 1928 bevelhebber van het militaire district Leningrad, in 1931 plaatsvervangend volkscommissaris van oorlog, in 1935 bevorderd tot de opnieuw ingestelde rang van maarschalk. In 1937 werd hij beschuldigd van heulen met de Duitse generale staf. Het doodvonnis in het desbetreffend proces, 11 Juni uitgesproken, werd 12 Juni voltrokken.
