pseud. Ludwig Bertus (Berlijn 29 Nov. 1861 - Hannover 11 Oct. 1904), studeerde te Berlijn, eerst natuurwetenschappen, daarna philologie.
Hij werd redacteur van het Berliner Fremdenblatt, vervolgens in 1896 leraar aan de Humboldt-Akademie en in 1900 privaat-docent voor literatuurgeschiedenis aan de Technische Hogeschool te Hannover. Behalve door zijn eigen dramatisch werk werd hij vooral bekend door zijn boeken over de bewegingen in de literatuur van zijn tijd.Bibl.: Um die Krone (drama, 1885); Menschenlieder (1887); Albert Lindner in seinem Leben und seinen Werken dargestellt (1888); Die Aktien des Glücks (roman, 1895); König Saul (drama, 1897); Gerhart Hauptmann (1898); Die Frauen in der Geschichte des deutschen Geisteslebens des 18. und 19. Jahrhunderts (2 dln, 1899); Das jüngste Deutschland (1900).
Lit.: K. Küchler, A. v. H. (1904); K. Fänger, Die geistige Entwicklung A. v. H.’s (1922).
