noemt men het vermogen, om onder gunstige omstandigheden plaats te nemen in de rij der levende wezens. Het plantenzaad geeft blijk van levensvatbaarheid, at het in een warme, vochtige bodem ontkiemt.
In meer beperkte zin geeft men de naam van levensvatbaarheid aan de eigenschap van pas-geboren kinderen om onafhankelijk van de moeder te blijven leven. Het kind is doorgaans eerst levensvatbaar aan het einde van de zevende maand der zwangerschap, doch het leven heeft dan gewoonlijk slechts korte duur, tenzij men het kind in een couveuse legt. Tegelijk met de ouderdom neemt bij de gezonde vrucht de levensvatbaarheid toe. Het bepalen der levensvatbaarheid is vooral bij kindermoord een zaak van het grootste gewicht en daaromtrent zijn door de Overheid ten behoeve van de statistiek ambtelijke voorschriften vastgesteld.Lit.: J. v. Kuyk, Het schreiend kind, in: Tijdschr. v. Rechtsgesch., dl 2 (1920-1921), blz. 278-289.
