van Constantinopel heet het rijk (1204-1261) rondom de Zee van Marmora en langs de Europese kust van de Egeïsche Zee, dat de kruisvaarders van de 4de Kruistocht na de verovering van Constantinopel (12 Apr. 1204) op gebied van het Byzantijnse rijk hebben gesticht. Het was een zuiver feodale veroveraarsstaat zonder veel innerlijke samenhang.
De keizer beschikte over slechts geringe macht; de grote vazallen, van wie de koning van Thessaloniki, de hertog van Athene en de prins van Achaia of Morea de voornaamste waren, waren in feite onafhankelijk. Onder de keizers Boudewijn I (1204-1205 = graaf Boudewijn IX van Vlaanderen) en diens broeder Hendrik (1206-1216), en onder hun opvolgers Peter van Courtenay (1217), hun zwager, Yolande (1217-1219), hun zuster, Robert van Courtenay (1220-1228) en Boudewijn II (1228-1261), zoons van Peter en Yolande, leidde het rijk een kwijnend bestaan, belaagd door Byzantijnen en Bulgaren. Het bezweek toen de Byzantijnen op 25 Juli 1261 Constantinopel heroverden. Sommige Latijnse leenvorstendommen hebben de val van het keizerrijk overleefd en zijn eerst in de 15de eeuw door de Turken vernietigd (z Griekenland, geschiedenis).Lit.: E. Gerland, Gesch. des lat. Kaiserreichs von Konstantinopel I (1905); W. Miller, The Latins in the Levant (1908); C. Verlinden, Les empereurs beiges de Constantinople (1945); J. Longnon, L’empire latin de Constantinople et la principauté de Morée (1949); R. Wol ff, Hist. of the Latin Empire of Constantinople (in 1951 nog niet verschenen).
